از استقبال عجیبی که از کارهای اقای پیروزفر در این سال های اخیر میشه ، می ترسم.
از طرفی می ترسم و از طرفی خوشحالم از تئاتر دوستیه هموطنان .
می ترسم پارسا پیروزفر که در سینما و تلویزیون خطر بازیگر گیشه ای شدن رو با هوش و ذکاوت از سر گذروند ، همیشه با بهترین کارگردان ها کار کرد و بهترین نقش ها رو گرفت و گزیده کاری کرد ، در تئاتر به دام تماشاگرنماها بیفته (با یک دیدگاه کاملا بدبینانه البته) .
من به شدت سبک ایشون رو دوست دارم و تک تک کارهایی چند سال اخیر ایشون ، درنوع خودشون برام ماندگار شدند. این کار رو هنوز فرصت نکردم ببینم ، اما با پیشینه ای که از نمایش های قبلی آقای پیروزفر دارم ، متاسفانه تماشاگران آن طور که باید ، نبودند. خودم هم از این مبحثی که دارم پیش می کشم به شدت شرمنده ام و متاسف. ولی نظر به اینکه بلیط نمایش های هنرمندان دیگر به این سرعت فروش نمیره و اینکه هر کار آقای پیروزفر داره رکورد فروش کار قبلی رو میزنه ، فقط میتونم بگم امیدوارم به خیر بگذره و پارسا پیروزفر در تئاتر هم همین سیر عاقبت بخیری رو طی کنه.
از صمیم قلب امیدوارم کسی به خودش نگیره و ناراحت نشه ... و دوستان درک کنند که حرف من از روی عشق به تئاتر و سبک آقای پیروزفر هست و بس و صدالبته اینکه همه ی این ها نظر شخصی بنده است (که امیدوارم در این باره اشتباه کرده باشم).
خلاصه اینکه خدا پارسا پیروزفر رو از تئاتر و رضا بهبودی رو از پارسا پیروزفر نگیره :))))