از درد شیشه ی دل دنیا نمی شکست
رنجور میشد از همه اما نمی شکست

مجنون هر آنقَدَر که قد و قامتش شکست
دردا که تار گیسوی لیلا نمی شکست

سنگ ار میانه ی دل ساحل نمی نشست
هرگز غرور و عزت دریا نمی شکست

گر عاشقانه دل به دل من سپرده بود
هرگز دلم در ازلت، و تنها نمی شکست

ای کاش گفته بودی توهم میروی شبی
گر گفته بودی ام، دلم حالا نمی شکست