گاهی با خود می اندیشم برای جه زنده ام و برای چه کس و چه چیز زندگی می کنم و این کوله بار بی حاصل را در عین ناتوانی بر دوش میکشم ،اما در پاسخ جوابی یافت نمیکنم.شاید دلیلش نافهمی من از این روزگار و یا روزگار از من باشدکه اینگونه مرا درگیر زنده بودن کرده و نمی گذاردکه فقط زنده باشم و به دلیل زنده بودنم نیاندیشم...

از: قلم ناتوان آیدا