چند شب پیش به تماشاى این نمایش نشستم...
تو راه به خودم گفتم واى نکنه تو راه برگشت به خونه مغز دوستم رو به کار بگیرم که بیکار بودیم بریم؟!اما... مثل رؤیا بود برام...
از لحظه ورود جذب بازیگر خانومى شدم که روى صحنه با دستاى بسته نشسته بودن... گفتم خب لابد اولش گول زنکه! مثل میوه هاى خوبى که روى میوه هاى خراب مى چینن!! (آخه من خیلى بدبینم) اما دیدم نه! سوالاى جالبى مى پرسید! اولش خواستم بگم به شما چه من چندسالمه! اما دیدم نه! این کار داره با ما! با همه کار داشت! حتى وسط اجرا پاز مى داد و به تماشاچى اى که دیر مى اومد چیزى مى گفت! و ادامه میداد. چه سخت! و چقد صداقت و صمیمیت داشت... بازى بعضى از بازیگران فیلم خیلى جالب بود... فقط یه کم گریم بعضیاشون توى ذوقم خورد... تلفیق تصاویر و ذهن خلبان لطیف بود... بهاى بلیت حرکت بسیار جالب و ستودنیست! صداى شازده کوچولو رو گاهى کم مى شنیدم. کلافه شدم. اما ساده و روان بازى مى کرد. فقط در مواجهه با بعضى سیارات تفاوتى نمى دیدم! موسیقى بسیار روح نواز بود.
نمایش صحنه هاى فوق العاده دراماتیکى داشت. کویر... راستى منم عاشق کویرم!
صداى بازیگر خلبان بسیار گیرا بود. چه انتخاب درستى داشت کارگردان. فقط موندم با دستاى بسته و بدون هیچ تکونى چطور تونست ٩٠دقیقه منو میخکوب کنه! دیگه حرصم در اومد که بسه لعنتى! دلم کباب شد! چقدر عجیب بود خلبان... ماه هاست همچین گیرایى در یک بازى ندیده بودم. درود بر شما خلبان جنگى! حتى توى تاریکى بازى داشت. دنبال مچ گیرى بودم... اما نتونستم واقعا! فقط١ جاهایى دوس داشتم خیلى بیشتر عصبانى باشه و افسار گسیخته تر.
خلاصه که شبى ساختین براى من بد قلق بد اخلاق! سپاس از همگى