فیلمِ " مهمونی کامی" را دیدم. اساسا نگاه تیز و برنده به محصولاتی که کاملا " دورهمی " و دوستانه، و با بودجه شخصی و امکانات کم و چریکی ساخته شده‌اند، درست نیست. اما نمی‌توان از این نکته گذشت که فیلم ابدا کارگردانی ندارد. نماهای شلخته و غیر دراماتیک، کلوزآپ‌هایی که به مانند معدود لانگ شات‌ها گویا از سر جبر لوکیشن گرفته شده‌اند، و فیلمنامه‌ای که نمی‌تواند دو خط روایت موازی را به شکل درست به سرانجام برساند. خط روایت جسد، بدون هیچ‌گونه تعلیقی، و بدون هیچ اثر درست دراماتیکی شروع می‌شود و به انتها نمی‌رسد . و تنها می‌ماند بازی با کلمه امید و ادعای اینکه این جوانان دارند امید مرده را با خود حمل می‌کنند؛ که بیش از موقعیت فیلم مضحک است. ای کاش فیلم‌ساز محترم "جاده " و " ولگردها"ی فلینی را ببیند. بارها ببیند و تامل کند و بیاموزد..