بادیگارد در فیلمنامه به شدت ضعف در شخصیت پردازی دارد. موقعیت های فیلم حوادثی را پدید می آورد که زمانبندی ها را به هم میریزد. شرایط کاملا تحمیلی است. فیلم آنقدر شعارزده است که این همه شرایط تحمیلی برایش قابل درک است!
از جمله این شرایط تحمیل شده به فیلمنامه به موارد زیر میتوان اشاره کرد:
1- حاج حیدر سالهاست بادیگارد است و خط به چهره ندارد اما در ماههای آخر فعالیت شغلی اش با دو حادثه تروریستی مواجه میشود که در یکی از آنها چندین و چند نفر و در دیگری خود محافظ کشته میشود! با چنین شرایط مخاطب قطعا باید از خودش بپرسد که حاج حیدر با این شغل خطیری که دارد و ظرف چند هفته دو حادثه تروریستی را تجربه میکند، تا الان چرا زنده مانده؟ یا حداقل باید پرسیده شود که او قبلا چه میکرده؟ چرا حاج حیدر هیچ خاطره ای ندارد؟ در اینباره فیلم پاسخ مناسبی ندارد. گذشته حاج حیدر تنها با شعارهایی مبنی بر اینکه الان دهه 60 نیست و دهه 90 است ساخته میشود. ما فقط میدانیم حاج حیدر در دهه شصت مانده! اینکه در دهه شصت و متعاقبا در دهه های هفتاد و هشتاد دقیقا چه میکرده که حالا اینگونه به دهه نود رسیده معلوم نیست. شخصیت به گونه ایست که انگار از دهه شصت مستقیما به دهه نود پریده است!

ادامه در:
http://www.salamcinama.ir/naghd/article/623/%D9%86%D9%82%D8%AF-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DB%8C%DA%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AF-%D8%AF%D9%87%D9%87-%D8%B4%D8%B5%D8%AA-%DB%8C%D8%A7-%D9%86%D9%88%D8%AF-%D9%85%D8%B3%D8%A7%D9%84%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D8%AA-