وقتی اجرای یه کار شروع میشه و صدای ساز نوازنده سر صحنه رو میشنوم واقعا احساس میکنم با اینکه برای دیدن تاتر اومدم یه کنسرت رایگان هم هدیه گرفتم.
حالا چه نوازنده خودش هم دیالوگ داشته باشه (برگزین) یا سایه اش هم به زیبایی بخشی از صحنه نمایش باشه(پیکر زن همچون میدان نبرد در جنگ بوسنی) یا نوازندۀ ملودی آواز بازیگرها هم باشه(جنایت و مکافات) یا پشت یه پرده صرفا نقش اجرای موسیقی متن رو داشته باشه(اژدهاک)
یک لذتی به آدم میده که فقط به خاطرشنیدن صدای زیبا و شفاف یک ساز زنده نیست.
بلکه اثر تقویت کننده متقابلیه که بازیگر و نوازنده روی هم میذارن و باعث میشن حسی که مد نظر گروه اجراییه به قلب آدم تزریق بشه و حس بعضی صحنه ها رو هیچ وقت فراموش نکنه.
با سپاس ویژه از هنرمندانی که این لطف رو به ما میکنن.