یک درام درجه ۱ ایرانی و عاری از ژانگولر و آتراکسیون و عوامفریبی . ایکاش آثاری از این دست بیشتر و بیشتر بر صحنه های تئاتر ما بدرخشند. «سعادت لرزان...» مرا به یاد مرگ در پائیز و ارثیۀ ایرانی انداخت و احتشام تئاتر ایران را برایم مجسم ساخت.