در ابتدا جا دارد از زحمات تمامی اعضای گروه که منجر به خاق اثری آبرومند گشته کمال تشکر را داشته باشم. بر خلاف جناب رحمتی زاده عزیز ( که بسیار از بابت نقدهای ریزبینانه شان مدیونشان هستم) احساس رادیوئی بودن نمایش به من دست نداد و بخصوص استفاده از پروجکشن و عدم تغییر صحنه ی بسیار ساده نمایش را از نقاط قوت این اثر یافتم، چه آنکه برروی همین زمین ساده و ظاهرا روشن و مشخص بود که جوانه های شک رویید. در ابتدا همه صورت مسئله را ساده می انگشتاند و این ساده انگاری پیوند غریبی با سادگی صحنه داشت که با عمق یافتن پرسش ها، شک ها روییدند. البته هیچ کاری بی عیب و نقص نیست بخصوص در این روزگار محنت بار. اما بایستی در این روزها که به بازی گرفتن شعور مردمان، روالی است معمول، به افتخار اثری که شعور مخاطبانش را پاس می دارد،خسته نباشیدی از اعماق جان تقدیم نمود. با سپاس