فیلم رو دوست داشتم.یه فیلم بی ادعا و دوست داشتنی 
فیلم در واقع فیلمبرداری کارگردان از مادرش به عنوان شخصیت محوری و بقیه اعضای خانوادشه...شخصیت مادر با بازی بسیار روان و دل نشین خودش خیلی به فیلم کمک کرده البته بقیه اعضای خانواده در حد متوسط ظاهر میشوند و هروقت دوربین فقط روی اونها متمرکز میشه فیلم کمی افت میکنه...تدوین درست هم برای حفظ ریتم فیلم و جلوگیری از تبدیل شدنش به یه فیلم خانگی مؤثر بوده...فیلم جز فیلم های خوب هنر تجربه ی سال بعد خواهد بود.

و خدا این گروه هنر و تجربه رو از ما نگیره(!)وگرنه تماشاگرهای عادی مثل من هیچوقت فیلم هایی کوچک مثل این رو روی پرده نمی دیدند...