یحییِ داستان در نگاهِ مادر هفت سال دارد و به گفته ی پدر هشت سال، در دنیای کودکانه اش کنجکاوی تفریح است و عصبانیت نارضایتی ست و خرابکاری اتفاق، یحیی سکوت نکرد و خرابکاری شد، اما اقتضای سن اش بود و همه اتفاق. اما برداشت من چیز دیگری شد، یحیی هایی که در نزدیکی ما زندگی می کنند سنشان را خودشان به زبان می آورند، در دنیای سخیفشان کنجکاوی با غَرَض است و عصبانیت بوی کینه می دهد و در خرابکاری منفعت می جویند، یحیی های اطراف ما سکوت نمی کنند و خرابکاری می شود، اقتضای سنشان است ؟
این فیلم بسیار دوست داشتنی ست.