یک فیلم تلخ ولی به شدت دوست داشتنی و انسانی، فیلمی که بعد از چند روز هنوز با من نفس میکشد.
با طارحی صحنه و لباس و فیلم برداری عالی و بازیهای قابل قبول و پایان بندی خمناسب.
و سکانس دوست داشتنی من، تقلای کارگران افغان برای کشیدن ماشین اوراق زیر باران بود با فریادهای به وسعت تمامی تلخی ها و ناکافی های این ملت رنجکشیده.