چقدر خوب که تماشاخانه خاتون با نمایش مونودرام های زنانه افتتاح شد، اجرایی که در اون زیست دشوار زنانه رو میبینیم و شاید هر کدوم از این روایتها،مارو یاد روزهایی از زندگی خودمون بندازه و تا عمق وجودمون با شخصیت ها همزاد پنداری کنیم،و حتی اگر هیچ نقطه ی اشتراکی بین داستان ما و اون روایت نبوده باشه بازیهای قوی بازیگرانش،حق مطلب رو ادا میکنه و ما تو این یک ساعت و ربع، به جای چند آدم متفاوت با داستانهای متفاوت زندگی میکنیم،میخندیم،میترسیم و حتی اشک میریزیم.و چقدر خوب که این گروه توانمند،با حداقل امکانات تونستن یک نمایش کامل و قوی برای مخاطب به اجرا درارند.من به شخصه واقعا لذت بردم از تک تک لحظات این اجرا و حتما تماشاش رو پیشنهاد میکنم.(نتنها برای خانم ها بلکه برای آقایون هم اجرای جذابی خواهد بود)