سیما شایسته فعال هنری

اثری کاملا جذاب که تمامیت واقعیت یک جامعه رو از نظر روانی با زیر مجموعه های پارانویید ، خشونت و چه و چه برای مخاطب به اجرا میگذاره،نقش زن در نمایش نشانه ی است ، نشانه ای از دردی که التیام پیدا نمیکند،شروع کوبنده و فوق العاده ی کار مخاطب را میخکوب می‌کند و با خود همراه،پایان نمایش دست زدن جای اشک آدمها را به پذیرشی اجباری از اتفاقات تلخ در اجتماع دعوت میکند... لذت بردم ، خداقوت به کل تیم بویژه کارگردان