"یعنی وقتی بتونم ببینم این آدم ها رو همونقدری که الان دوست دارم دوست خواهم داشت؟"

یه تاتر دلنشین پر از دیالوگ های خوش ساخت ، زیبا و روان .
شاید برعکس انتظار تاتر ترسناکی نبود ولی ترتیب ورود تماشاچیان و انتخاب هوشمندانه محل اجرا خیلی خوب بود. به خصوص بازی بازیگران و به طور خاص خانم رادمند در نقش سیا عالی بود. خسته نباشید به گروه نمایشی

جنگ ، جنگ نفرت انگیز که همیشه بیشترین آسیب را زنده ها و قشر ضعیف جامعه میبینن. در جامعه مرد سالار افغانستان این قشر ضعیف یعنی زنان.
نمایشی هنرمندانه از رنج زندگی در جنگ و عقب ماندگی فرهنگی با اجرای موسیقی هنرمندانه.

پی نوشت: قدرت نمایش به اجرای بی نقص لهجه افغانی بود که البته بیشتر مواقع باعث میشد خیلی از دیالوگ ها نامفهوم و غیر قابل فهم باشند.

خسته نباشید به گروه نمایشی و با امید اینکه این نمایش در سالنی با تهویه و شرایط بهتر اجرا شود.

اتاق ورونیکا یک تجربه خوش ساخت دیگر از رضا ثروتی با تمام جزییاتی که از کارگردانی ایشان میشود انتظار داشت . بازی های روان و عالی به خصوص بازی درخشان بهناز جعفری عزیز که هیچ جای انتقادی باقی نمیزاره .هرچند که بازی ستاره پسیانی ، علارقم توانایی زیاد این بازیگر، به نظر من تنها تکرار بازی های اخیر این بازیگر خوبب بود. یه نمایش نفس گیر که البته در اواسط کار کمی کش دار میشد با پایانی چشمگیر و خیره کننده ، یک تجربه کامل روانشناسی را به ارمغان می آورد.
نکته منفی این نمایش سرمای زیاد سالن و برخورد بد و تا حدی توهین آمیز مسئولین سالن بود که با وجود خالی بودن پله های باکس a اجازه نشستن روی این پله ها رو ندادند و وقتی با اعتراض مواجه شدن خیلی راحت بیان کردن که" ناراحتی برو بیرون" این برخورد نه شایسته یک مکان فرهنگیه ، نه شایسته جامعه فرهنگی. امیدوارم این گونه تنش ها که باعث ایجاد ناراحتی قبل از تماشای یک اثر فاخر می شود و کام تماشاچی را تلخ میکند اصلاح گردد.