اولین بار بود که شب اول یه اجرا رو میدیدم؛ درس عبرت شد که آخرین بار باشه:))
اسم منظومه زهره و منوچهر کنار گروه موسیقی ولشدگان انتظاراتمو از کار بالا برده بود. باید بگم با وجود همه قسمت های ناامیدکننده خود موسیقی به تنهایی ارزش این وقت رو داشت.
اجراها بسیار ضعیف و ناهماهنگ بود، مسئله ای که امیدوارم در شبهای بعدی بهتر باشه.
طراحی صحنه و صدا برای این کار بسیار جای بهتر شدن داره. صدای راوی تقریبا سختی شنیده می‌شد.
در مجموع پشیمون نیستم از دیدنش، ولی ناامید شدم.

پ.ن: این اجرا مطابق سلیقه دو طیف متفاوت از مخاطب تئاتر بود. از همین بابت ضرب گرفتن ها، سوتها و دستهای مکرر (از نظر من) بی جا و فیلم و عکس علیرغم تذکر ابتدایی، برای من آزاردهنده بودن.