جناب محمد مهدی فتحیان،

بسیار ممنون از نقدی که فرمودید. بنده در مباحثه کوتاهی که در مورد تئاتر دریازدگی هم با دکدیگر داشتیم بسیار بسیار لذت برده بود. اما این بار اظهار نظر نرم، ملایم و با نوازش شما بسیار برایم دلنشین بود. می تواند حتی آموزشی باشد از نقد نظر مخالف. با اینکه بنده نقد جدی نکرده بودم، شما با بردباری به توضیح نظر خود و نقد نوشته بنده پرداختید. از شما و بینش والای شما متشکرم.
قطعا این انتخاب بیننده است که چه ببیند و چه نبیند. جالب بود که هم من و هم برادرم و تعداد دیگری از تماشاچیان علی رغم وجهی که برای خرید بلیط پرداخت کرده بودیم تصمیم گرفتیم از خسران بیشتر جلوگیری کنیم. چنین حرکتی در کمال احترام به بازیگران و تماشاچیان دیگر انجام شد و اعتراضی صورت نگرفت. بنده تنها نقل حادثه کردم.
اگر به سرعت بشود برای این رخداد دلیل تراشی کرد، شاید بشود از بازی های معضب کننده، روایت روحانی، مدح و ستایش مقدس مابانه (با کمال احترام به شخصیت انسانی جناب چمران) که نمی تواند یک بیننده بی طرف (غیر آشنا و ذوب نشده در شخصیت) را تبلیغ صفات انسانی برجسته مشخصی عادلانه متقاعد کند. به این معنی که بیننده باید از قبل عاشق و شیفته باشد تا از تئاتر لذب ببرد. نمی دانم با این جمله موافق هستید یا نه!؟ به عقیده بنده فاصله شگرفی میان چنین تئاتری ... دیدن ادامه ›› با مشکلات و مغظلات واقعی کنونی جامعه وجود دارد. اگرچه میدانم افرادی بسیار لذت برده اند که یکایکشان را دوست میدارم. در شکل حداقلی به نظرم آن شب کسانی که سالن را ترک کردند، لااقل در آن ساعت خاص با موضوع نمایش تطابق فضای ذهنی حس نمی کردند. (برای من به شخصه شکنجه گون بود). ای کاش لااقل کنار شما نشسته بودم.