نمایش رو در شب اول دیدم. در مورد کار خیلی میشه صحبت کرد، بسیار خوب بود. اجرای ترانه ها عالی بود. بجز موضوع ترانه ها، نمایش جنبه های دیگر هم داره... اما یک چیزی که جلب نظر میکرد تکرار تعمدی خواندن در "مجالس ها و مراسمات" (!) بود، که شاید طعنه ایست به بی توجهی به ترانه های محلی؛ که یعنی این سو و آن سوی کشور، شاید باید حیات این ترانه ها را در عروسی ها جستجو کرد. و الا عملاً این ترانه ها مرده اند! اینها که میراث ما بودند عملاً مرده اند زیرا من و شما آنها را گوش نمیدهیم، زمزمه نمی کنیم. بیشترشان را فراموش کردیم... این حس فراموشی و از بین رفتن در قصه ی شخصیت های این نمایش هم دیده میشد. [این نظر من بود]

تموم که شد احساس کردم هنوز مونده! انگار نصفه تموم شد!
با وجود نقایصی که داشت به هرحال تجربه ای جالب بود و دیدنش توصیه میشه.
مرسی از بچه ها. دوست داریم بیشتر از این کارها ببینیم و پخته تر.

حاشیه: طرف میخواست برای دوتا دوستی که صندلی رزرو نکرده بودند من و دوست دیگه ای رو که سرجامون نشسته بودیم بزور جابجا کنه! گردانندگان سالن بهتره بیشتر به تماشاگر احترام بگذارند!

حس میکنم به شخصیت فاوست به عنوان شخصیت اصلی باید بیشتر می پرداخت. از طرف دیگه شخصیتی مثل "دلقک" علیرغم حاشیه ای بودنش در اوایل کار واقعا جالب توجه بود! اما در ادامه بسیار کمرنگه. کار قدری طولانی بود و ریتم قدری نامنسجم و خسته کننده. انگار بهتر بود کمی جم و جورتر می بود. پایان نمایش پایانی نیست که تماشاگر رو کاملا راضی کنه که البته این یکی حتما یه ضعف نیست فقط باعث میشه اون قدری که از سقراط لذت بردید از این یکی نبرید.
اما در نهایت کاریست که ارزش دیدن داره. بازی آقای بهبودی مثل همیشه خیلی خوبه. بهناز نازی عالی بود. موسیقی ها و آوازها بعضی جاهاش واقعا عالیه بعضی جاهاشم اصلا نه و اضافه بنظر میاد (همون کشدار بودن کار) طراحی صحنه و ... هم خوب بود.