به نظرم اینکه کل نمایش رو عـزاداری بدونیم کمی بی انصافیه، می شه گفت نیمه اول نمایش همه چیز عادی بود و سه شخصیت روال طبیعی بخشی از زندگی گذشته شون رو روایت کردند ، حتی یه جاهایی با مونولوگ های خانوم اسکندری همه می خندیدند.
ظاهرا" با نظراتی که راجع به نمایش داده شده، شاید اینطور به نظر بیاد که چون اشک ریختیم پس نتیجه می گیریم نمایش خوبی بود! البته در ساده ترین حالت می شه این طور نتیجه گرفت امـا تاثیرگذاری کار رو نمی شه نادیـده و یا حرفی که می خواست بزنه رو ناشنیـده گرفت.
اینکه روزهـا از دیدن کاری بگذره و همـچنان یه لحظه هایی به فکر وادارت کنه و دوباره درگیر اون حال و هوا و اتفاق ها با یه سری علامت سوال بشی ... برای من که چیز کمی نیست.