‌دیالوگ ها به جا ، خوش پرداخت و گاه استعاری که همخوانی هوشمندانه ای با وضعیت کنونی حاکم بر جامعه داشت، اما بازی بازیگران در سطحی ناپخته قرار داشت و بار اصلی نمایش بر دوش چند بازیگر بود. روایت داستان ساختار نسبتا خطی داشت که در برخی لحظات گنگ بود، با این حال نمایش از آغاز، میانه و پایان برخوردار بود که پایان بندی آن بویژه به لحاظ داستانی قابل توجه و منسجم بود. اما در لایه های عمیق تر ، فلسفه ی حاکم بر روایت به نظر سطحی، شعاری و تا حدی کلیشه ای بود، نمایش تلاش داشت به موضوعات مهم روز جامعه مانند دروغ، دزدی ، فساد در نظام قضایی و بی عدالتی در کنار بی تفاوتی و از خودبیگانگی انسان ها بپردازد، اما این پرداخت بیشتر به شیوه ای مستقیم و بدون پیچیدگی صورت گرفته بود بی آنکه لایه های معنایی عمیق یا نو آوری، در بازنمایی ارایه دهد.در مجموع با وجود این نقاط ضعف در بازی ها و عمق روایت، تلاش برای پیوند متن با مسایل اجتماعی و پایان بندی منسجم، نمایش را قابل تامل کرده بود. بنظر بنده این نمایش ارزش یکبار دیدن را دارد و این گروه نمایشی می تواند آثار قابل توجه تری خلق کند.