ایده نمایشنامه از نظر من تکان دهنده، جسورانه و غافلگیر کننده بود و به خوبی توانسته بود به جنبه های روانی تاریک و پیچیده ی سوگ، خشم و جنون در دوران کرونا بپردازه.
کارگردان به شکل هنرمندانه فضای سنگین، پر تنش و وهم آلود داستان را خلق کرده، استفاده حرفه ای از نورپردازی و صحنه ارایی و همچنین موسیقی پس زمینه کاملا در خدمت اتمسفر نمایش بودند.
متن قوی و بازی خیره کننده آقای کیایی در روایت‌گری و قصه‌گویی، باعث میشه در طول نمایش ذهنت مدام دنبال توجیح و یا سرزنش نقش اصلی باشه.
دیالوگ ها به خصوص در لحظات اوج تنش یا در گیریهای درونی شخصیت، تاثیرگذار و عمیق بودند.

تماشای این نمایش زیبا را به علاقه مندان توصیه میکنم.