با ناامیدی بیگانه‌ام. کسی که مأیوس است وطن ندارد...
کسانی که یکدیگر را دوست دارند و از هم جدا شده‌اند، می‌توانند در درد و رنج زندگی کنند اما درد آن‌ها با یأس یکی نیست: آن‌ها می‌دانند که عشق وجود دارد.
به همین خاطر است که من، با چشم‌های خشکیده، از بودن در تبعید رنج می‌کشم؛ و هنوز منتظرم. سرانجام، یک روز می‌آید...#کامو