پوریا رحمانی فعال هنری

هیجان و آرامش
این دوتا کلمه تعریف من از این نمایشه.
اوج و فرود های نمایش در اندازه ای بجا انجام میشه. که در لحظاتی از کار حس میکنی میخای از صندلی بلند بشی و با بازیگرا همراه بشی یک آشوب به تمام معنا روی صحنه رخ میده. آشوبی که نه با موزیک نه با فریاد های کلیشه ای تئاتر نه با نور های عجیب و غریب بلکه با انرژی زیاد اجرای بازیگرا روی صحنه در تماشاچی شکل میگیره. و بلافاصله یک آرامش. آرامشی که انگار معلوم نیست از کجا یهو بهت هجوم میاره. باعث میشه بشینی و فکر کنی که چند لحظه پیش چه اتفاقی افتاد. و یک نفس راحت بکشی.
این کار رو حداقل باید دوبار ببینی.
بار اول از اجرای بی نقص میزانسن های پویا و حرکتهای جالب اجرا لذت ببری.
بار دوم هم باید میخکوب بشی روی متن و تفکرات ... دیدن ادامه ›› کارگردان.
خسته نباشید میگم به کسایی که تو تولید این کار دخیل بودن.
و فقط به عنوان یک نقد کوچیک باید بگم در آخر خروج بازیگران از صحنه و ورود دوباره به صحنه بنظر بدون فکر میاد‌.
واقعا دست مریزاد.