عضویت›آینه‌های تاریک: وودی آلن در گفت‌وگو با سینمای اروپا

خلاصه: در میان آثار وودی آلن، دوره‌ای خاص وجود دارد که به‌روشنی تحت‌تأثیر سینمای مدرن اروپا، به‌ویژه برگمان، فدریکو فلینی و آنتونیونی، شکل گرفته. فیلم‌هایی همچون آثار انتخاب شده هرچند در ژانرها و لحن‌های متفاوتی ساخته شده‌اند، اما از نظر درون‌مایه و گرایش فلسفی، با هم پیوندی عمیق دارند.​
تم مشترک این فیلم‌ها، مواجهه‌ی شخصیت‌ها با بحران هویت، فرسایش رابطه‌ها، و تلاش برای یافتن معنا در جهانی بی‌قطعیت است. در صحنه‌های داخلی و زنی دیگر، با پرتره‌هایی زنانه از فروپاشی روانی روبه‌رو می‌شویم که به‌شکلی مستقیم یادآور درام‌های خاموش برگمان است. در خاطرات استارداست، راویِ هنرمند با خاطره، اضطراب وجودی و مرز میان واقعیت و خیال درگیر است، درست مثل هشت‌ونیمِ فلینی. زلیگ، با فرم شبه‌مستند و طنزِ عمیقش، به بحران فردیت و تأثیر جامعه بر خودِ فرد می‌پردازد. و برادوی دنی رز با ظاهری ساده‌تر، درباره‌ی وفاداری، عشق، و جایگاه هنرمند در جهانِ نمایش است.​
این فیلم‌ها با کنار زدن طنز سبک‌تر آثار اولیه‌ی آلن، به جست‌وجویی انسانی‌تر و تاریک‌تر وارد می‌شوند. از نگاه بصری، تأثیر فیلم‌برداران اروپایی بر استفاده از نور طبیعی، قاب‌بندی‌های مینیم