سعدی در خواب، در خواب سرخ بردارکردن منصور حلاج را می بیند و با این که راه او از این عارف شوریده جداست اما پس از آن است که با نگاهی تحقیر آمیز به جهان ریاکارانه ی اطرافش می نگرد و شیراز و ایران را ترک می کند تا جهان از نو بنگرد و... عاقبت به گونه ای شبیه حلاج محکوم به مرگ می شود.
یادداشت کارگردان: اپرای سعدی را در ادامه ی پنجگانه ی فردوسی، مولوی، حافظ نوشته و کارگردانی کرده ام و اگر خیام را نیز بروی صحنه بیاورم –که در حال آماده سازی آنم- به پنج قله ی شعر و اندیشه و ادبیات ایران عزیزم ادای احترام کرده و سر تعظیم بر آستان آنان فرود آورده ام.