اکران و نقد فیلم›داریوش مهرجویی

خلاصه: می‌خواهیم به منظور یاد و خاطره‌ی داریوش مهرجویی، سه فیلم از ستوده‌شده‌ترین آثار او پیش از انقلاب را اکران کنیم. در این دوره خواهیم کوشید به‌واسطه‌ی همین فیلم‌ها چند ایده‌ی مشترک در سینمای داریوش مهرجویی از قبیل ازخودبیگانگی، روان‌گسیختگی، تخاصم سوژه با محیط پیرامون خود و میل وافر فیلمساز به مفاهیمی از قبیل بازگشت به خویشتن و غرب‌زدگی را مورد بررسی و گپ و گفت قرار دهیم. مهرجویی این فیلم‌ها را حد فاصل سال‌های ۱۳۵۳ تا ۱۳۶۸ ساخت. بین این چهار فیلم، دومی دو سال توقیف بود و سپس اکران شد و سومی هرگز به سالن‌های سینما نرسید و بایگانی شد. تکلیف چهارمی هم که مشخص است. فیلمی که بدون اغراق از معدود فیلم‌های کالت تاریخ سینمای ایران محسوب می‌شود و حرف‌وحدیث و مناقشات فراوانی برانگیخته است.