دوره فیلم›جی هارور

خلاصه: حتی در مدرن‌ترین جوامع نیز مردم هنوز نسبت به پدیده‌هایی غیرقابل توضیح و گاه توصیف‌ناپذیر هراس دارند. کافی است چند ساعت در خانه تنها باشید و صدای لولای در و چکه کردن شیر آب ذهنتان را تسخیر کند. این که برای ناشناخته‌های روزمره دنبال چه توجیهی می‌گردیم و چطور می‌ترسیم، برمی‌گردد به ریشه‌های فرهنگی و خرافه‌های بومی. در هیچ فرهنگی نیست که از موجوداتی نامرئی و خبیث خبری نباشد. با اتکا به همین جنس از وحشت و هراس، سال‌هاست که موج آثار ترسناک ژاپنی (معروف به جی هارور) دنیای سرگرمی را تسخیر کرده.

در همه جای دنیای قصه‌هایی درباره ارواح خبیثه و شیاطین شنیده‌ایم و در هالیوود هم بی‌شمار فیلم با موضوع اشباح و اجنه ساخته شده. اما چرا وقتی که نوبت به فیلم‌های ترسناک ژاپنی می‌رسد، همه‌چیز فرق می‌کند و تماشاگران تا سر حد جنون به وحشت می‌افتند؟