دوره فیلم›ژان لوک گدار و پایان سینما

در دوره‌ی پیش رو آخرین دستاوردهای سینمایی ژان لوک گدار را تماشا خواهیم کرد و درباره‌ی مفهوم «پایان سینما» که خود ابداع کرده بود، به گفت‌وگو خواهیم نشست.

علاقه‌مندان می‌توانند دوره فیلم‌های زیر را با ۲۰ درصد تخفیف فقط از تیوال تهیه کنند.

پنجم آذر ماه / ۲۰۰۱ - In Praise of Love - در ستایش عشق
دوازدهم آذر ماه / ۲۰۰۴ - Notre musique - موسیقی ما
نوزدهم آذر ماه / ۲۰۱۰ - Film Socialisme - فیلم سوسیالیسم
بیست و ششم آذر ماه / ۲۰۱۴ - Goodbye to Language - وداع با زبان
سوم دی ماه / ۲۰۱۸ - The Image Book - کتاب تصویر

«سینما از خود و دیگران ترسی ندارد. سینما پشت سپر زمان پناه نمی‌گیرد، آن خود سپر زمان است. بله ایماژ خوشبختی است… ایماژ قادر به نفی هیچ است و همین‌طور نگاه خیره‌ی هیچ است بر ما. ایماژ نور است، هیچی بی‌اندازه سنگین. سوسو می‌زند. اگر یک مرد در رؤیاهایش از بهشت عبور کند و گلی به‌عنوان نشانه‌ی این گذر به‌دستش برسد و در بیدار شدن آن گل را در دستانش بیابد، چه چیزی می‌گوید؟ “من آن مرد بودم”.» این آخرین کلماتی است که گدار در فیلم تاریخ(های) سینما به‌صورت نریشن اظهار می‌دارد. چند سال بعد از این او فیلم در ستایش عشق را می‌سازد، فیلمی که از آن به‌عنوان نقطه‌ی عطف تحول زبان سینمایی یاد می‌کنند. فیلمی که درواقع ساخته شده بود تا به‌نحوی نشان دهد همان جملات پایانی تاریخ(های) سینما در خود معنایی ژرف‌تر را حمل می‌کنند؛ سینما پشت سپر زمان پناه نمی‌گیرد، آنْ خود سپر زمان است...