روزهای تعطیل گالری: پنجشنبه ها
شهر تغییر می کند. پیوسته چیزی از آن کم و چیزی به آن اضافه می شود. تصویر ما از شهر نتیجه ی برهمکنش انباشت تاریخی خاطرات ذهنی و نهادینه شده ی ما و فرایند پیوسته ی تغییر است. تغییرات به سرعت در تصور کلی تاریخی ما از شهر رسوب می کنند، با روزمرگی زندگی شهری ما پیوند می خورند، و با گذشت اندک زمانی گویی همیشه آنجا بوده اند؛ دیگر دیده نمی شوند.
این اواخر به هر سو که در این شهر می روم، هر جا که می ایستم، به هر سویی که می نگرم، برج میلاد را میبینم. این سازه ی سیمانی بلند و ایستا گویی آمده است تا به مثابه ی نماد شهری جدیدی، هویتی متفاوت برای تهران تعریف کند. آمده است تا خاطرات تصویری ما از این شهر را دستکاری کند، و شهر را مقهور حضور ایستای سایه گستر خود کند و از تپه ای بلند نظارهگر سراسر بینِ بی چون و چرای همیشگی «ما» باشد. گویی از آن بالا زل زده است به ما و می گوید مرا ببینید، من آمده ام تا باشم. از خود می پرسم این تهران است که برج میلاد را تعریف می کند یا این برج میلاد است که می کوشد خود را به هویت بخش این شهر تبدیل کند؛ چالش به پایان رسیده است و برج در شهر رسوب کرده است؛ آنجا هست، نظارهگر شهری که زیر سایه اش گسترده است.
این مجموعه تلاش دارد نگاهی متفاوت به این فصل از منظر شهری تهران داشته باشد.
کاوه سجودی