فیلم›باشگاه فیلم برج میلاد (جلسه‌ی سیزدهم)

فیلم:  انزجار محصول:  1965 انگلستان مبحث این جلسه:  تأثیر هیچکاک بر تصویر وهم و کابوس در سینما فیلم های دیگر مورداشاره در بحث:  بچۀ رزمری (پولانسکی)/ مستأجر (پولانسکی)/ مارنی (هیچکاک)/ روح (هیچکاک)/ طلسم شده (هیچکاک)/ شاید وقتی دیگر (بهرام بیضایی) فیلم جلسۀ گذشته:  ترکیدن/ Blow Out (برایان دی پالما) فیلم جلسۀ آینده (23 آبان):  بدنام (آلفرد هیچکاک)فیلم «انزجار» بعد از «چاقو در آب» دومین فیلم بلند پولانسکی کارگردان مشهور لهستانی الاصل و اولین فیلم انگلیسی زبان اوست که بعدها فیلم های بزرگش مانند «بچۀ رزمری»، «محلۀ چینی ها»، «ماه تلخ» و «پیانیست» را در فرانسه، انگلستان و آمریکا ساخت. در «انزجار» با نخستین تصویر انزوای فردی در زندگی آپارتمانی شهری در میان آثار او مواجه می شویم: دختر جوانی به نام کارول (با بازی کاترین دونوو، بازیگر شاخص سینمای مدرن اروپای دهۀ 1960 و 1970) که مانیکوریست است ولی خودش ناخن هایش را می جَوَد، با خواهرش هلن (ایوون فرنو) زندگی می کند و از روابط او با دوستش میشل (یان هاردی) بیزار است. کارول به طور کلی مردگریز است، شب ها در خواب راه می رود و خیلی اوقات رفتارهای عجیبی از او سر می زند. وقتی هلن به همراه میشل به ایتالیا می رود تا تعطیلات را آنجا بگذارند، تنهایی کارول در خانه، توهمات او را به وضعیت هولناکی می رساند... «انزجار» به عنوان فیلمی وهم انگیز و تصویرگر کابوس ها و هراس های شخصیتی نامتعادل، در این جلسه بهانۀ خوبی برای طرح بحث تأثیر هیچکاک بر تصویر اوهام و کابوس های بشر بر پردۀ سینما خواهد بود. و این روندی است که جلسات این باشگاه به طور کلی دنبال می کنند:  باشگاه نقد و نمایش فیلم برج میلاد با مدیریت و برنامه ریزی امیر پوریا منتقد و مدرّس سینما، فصل اول برنامه های خود را با عنوان «هیچکاک و پیروانش» با متمرکز شدن بر آثار آلفرد هیچکاک یکی از بزرگ ترین و درس گرفتنی ترین فیلمسازان سینمای کلاسیک انگلستان و آمریکا آغاز کرده است. این برنامه البته محدود به ساخته های خود هیچکاک نیست و با مکث بر فیلم ها و فیلمسازانی که به نوعی تحت تأثیر او بوده اند یا جهان بینی و فضا و روایت فیلم هایشان در شاخۀ بسیار عظیمی از سینما قرار می گیرد که به دنیای هیچکاک مرتبط است، می کوشد به تصویری معاصر از آن چه هیچکاک به هنر سینما افزود، برسد.