امیرسالار شهبازی فر فعال هنری

من اولین بار بود که از پارسیا توکلی کار میدیدم و اینکه بتونه در کنار کارگردانی بازی جذابی هم از خودش ارائه بده برای من خیلی غافلگیر کننده بود. از طراحی صحنه، نور پردازی و اتمسفری که بین کاراکتر های متضاد از هم شکل گرفته بود روند داستان رو تماشایی کرد.
همچنین برای من اون پیوند برادری و خویشتن داری پدر خانواده در موقعیت بغرنجی که پیش روی کاراکترها بود باعث شد که بتونم ۵۰ دقیقه جذابی رو از گروه موریانه تماشا کنم.
این هم باید اظافه کرد که عرشیا و مبین بازیگرای خوبی هستن و مطمئنا از پتانسیل بالاتری برخوردارن اما توی این کار به اون شکل که باید دیده نشد.
انگار به اون حد لازم به ارتباط عمیق با متن و دیالوگ ها نرسیده بودن و به اشتباه تلاش میکردن که احساسات رو نشون بدن.
در نهایت به عوامل و بازیگران این کار خسته نباشید میگم.